Minimaal een keer per jaar probeer ik naar meer en minder bekende landen te reizen. Niet om dagenlang vanaf een strandstoel naar de golven te staren, of in het zwembad aan een all-inclusive cocktail te lurken. Maar om zoveel mogelijk te zien, in me op te nemen, te ervaren. En, om vast te leggen.

Vanzelfsprekend omvat dit ‘bekende’ plekjes, zoals een Machu picchu in Peru, die ene bekende waterval, een bekende vulkaan… deze locaties probeer ik juist op een unieke manier vast te leggen. Zoals ik het zie, of wil zien. Zoals ik denk dat het nóg mooier uitkomt. Nog meer indruk maakt. Betovert.

En behalve die bekende bezienswaardigheden zoek ik juist naar de allermooiste en verrassende locaties die minder bekend zijn. Bijzondere taferelen, toevalligheden. Bergtoppen die als reuzen met wolkenpartijen strijden om hun plek. Rijstvelden die vanuit de ene invalshoek verdwijnen in het oneindige, en vanuit een andere als de meest perfecte natuurlijke puzzelstukjes in elkaar lijken te passen. De felgekleurde kleding van de vrouw op die bergtop. De groeven in het gezicht van de noeste man in zijn rijstveld…

Kortom, ik neem u graag mee. Mee, naar waar ik ben geweest, waar ik heb gezien, gevoeld, geproefd, en ervaren. En wat ik soms mooi, en soms nog wel mooier, in die bijzondere uithoeken van de wereld heb mogen vastleggen.